Apollonia
Ponad 2600 lat temu miasto boga Apolla było największym i najbogatszym ośrodkiem na wybrzeżu Morza Czarnego. Byto to miasto niepodległe - duma starożytnej Grecji. W IV w. p.n.e. zostało spalone przez Rzymian, a po przyjęciu chrześcijaństwa przemianowano je na Sozopol. Tę nazwę nosi do dzisiaj. W średniowieczu było jednym z największych portów nad Morzem Czarnym. Corocznie we wrześniu odbywa się w Sozopolu Festiwal Sztuki "Apollonia".

Boza
Sfermentowany i słodki napój, przyrządząny z prażonej mąki, bardzo lubiany w krajach Wschodu. W Bułgarii jest nieco mniej słodki, ale równie smaczny. Ma niewielką zawartość alkoholu - ok. 4%. Bozę przyrządza się z różnych rodzajów mąki: pszennej, owsianej lub kukurydzianej.


 
 

 
Dionizy
Imię Dionizy pochodzi od imienia greckiego boga Dionizosa (przez Rzymian zwanego Bachusem). Bóg wina i wesołej zabawy nie był jednak rodowitym Grekiem, ale bóstwem trackim z obszaru dzisiejszej Południowej Bułgarii. Jego kult obrósł z biegiem czasu w wiele naleciałości, ale postać Dionizosa jest nadal przywoływana w dniu pierwszego przycinania winorośli, 14 lutego.

Gościnność
Bułgarzy są narodem bardzo gościnnym. Kiedyś każdemu wędrowcowi oferowano nocleg i poczęstunek. Ta tradycja nie zaginęła do dzisiaj. Często bywa się zapraszanym w gości, trzeba jednak pamiętać, żeby nie przychodzić z pustymi rękami. W zupełności wystarczą bukiet kwiatów i pudełko czekoladek. Chociaż dobrych restauracji przybywa, to bułgarską kuchnię najlepiej poznamy, jadając właśnie w prywatnych domach.

Ikony
Bułgarska szkoła ikon ma długą tradycję. Niektóre ikony stanowią kopie świętych obrazów znajdujących się w najsłynniejszych monastyrach i są malowane wyłącznie ręcznie. Są też dzieła nowe i oryginalne, ale wykonane zgodnie z obowiązującym kanonem.

Jogurt
To zapewne jedyny artykuł spożywczy, który od razu kojarzy się z Bułgarią. Niepowtarzalny smak nadają jogurtowi bakterie Lactobacillus bulgaricus. Istnieje wiele rodzajów jogurtu naturalnego (kiseło mliako): owczy, krowi i mieszany. Jogurt jest produkowany pod wieloma markami i sprzedawany w opakowaniach po ok. 500 g, ale najlepszy jest bez wątpienia ten domowego wyrobu.

Kukeri
Tradycja tańców w maskach sięga starożytności i wywodzi się z obrzędów ku czci Dionizosa. Można w nich odnaleźć elementy maskarady, egzorcyzmów i rytuałów inicjacyjnych. Współcześnie ten wymiar magiczny i obrzędowy uległ zatraceniu, ale tradycja wciąż pozostaje żywa. Tańce, maski i symbole w obrzędzie kukeri bardzo różnią się od siebie w poszczególnych regionach, ale ich autentyczność nie pozostawia wątpliwości. W Bułgarii co roku organizowane są festiwale kukeri: w Perniku (w styczniu) i w Szirokiej Tyce (w marcu), poza tym w Geli i Karłowie. Pokazy kukeri organizuje się w również w wielu innych miejscowościach, ale zawsze pod koniec zimy lub wczesną wiosną, jako że jest to obrzęd zapowiadający odrodzenie się przyrody. Ich daty wyznaczane są zgodnie z kalendarzem księżycowym, tradycyjnie odmierzającym ludowe święta.

Martenica
Splecione czerwone i białe zwitki wełny, zwane martenicami, którymi, wszyscy obdarowują się 1 marca, są tradycją tak starą, że jej początków nikt już nie pamięta. Tak jak niemal wszystkie obrzędy ludowe, również ten jest wiązany z przyrodą. Marzec jest jedynym miesiącem, którego nazwa w języku bułgarskim jest rodzaju żeńskiego, co tym bardziej łączy go z odradzaniem się przyrody po zimie, gdy ziemia i natura budzą się do życia. Kolory wełny nie są przypadkowe. Biel symbolizują ziemię i płodność, czerwień zaś - zdrowie. Pasterze zawiązują wełniane nitki na szyjach zwierząt domowych, a drzewa okrywane są tego dnia czerwonymi płachtami.
 
 
 
 
 
 
Mehana
Rodzaj tradycyjnej bułgarskiej karczmy, spotykanej na każdym kroku.

Nestinari
Tak nazywają się tancerze, którzy tańczą boso na rozżarzonych węglach. Ten rodzaj rytualnego tańca, wywodzący się ze starożytności, można zobaczyć na południu Bułgarii. Najbardziej znanym miejscem, w którym tańczą nestinari, jest wioska Bałgari. W niektórych tradycyjnych restauracjach także można obejrzeć pokaz tańca na węglach, nic jednak nie zastąpi prawdziwego widowiska, jakim jest autentyczny taniec ludowy. Nieodłącznym elementem tego tańca, wykonywanego 21 maja, w dniu świętych Konstantyna i Heleny, jest trans.

ZOBACZ FILM