Carewo (Miczurin) znajduje się w południowo-wschodniej Bułgarii u wybrzeża Morza Czarnego.
Dzieli go od Burgas około 60 km.Carewo jest niewielkim, spokojnym i zadbanym miasteczkiem usytuowanym na małym półwyspie. Tutejsza woda morska uznawana jest za najczystszą na całym bułgarskim wybrzeżu. Posiada małą plażę oraz port przy
Zatoce Atliman (Zatoka Konia). Legenda głosi, że gdy forteca w Burgas została zdobyta przez Turków w XV wieku, wśród bułgarskich jeńców znalazła się piękna dziewczyna, która zyskała miłość sułtana. Wyraziła zgodę na zostania jego żoną pod warunkiem, że zostawi niezależne tyle bułgarskiego terytorium ile ona zdoła przejechać w ciągu jednego dnia konno. Udało się jej dojechać z Burgas do zatoki dzisiejszego Carewo, gdzie wykończone zwierzę padło i umarło. Stad też pochodzi nazwa zatoki.
Carewo do roku 1990 nosiło nazwę Miczurin. Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Carewo pochodzą ze starożytnej Grecji. Istniała wtedy kolonia i osada rybacka. Średniowieczna osada, która powstała na terenie dzisiejszego Carewo w XV wieku, nazywała się Wasiliko. Obecnie tak nazywa się jedna z dzielnic Carewo. W 1880 roku miejscowość została poważnie zniszczona przez olbrzymi pożar.
Carewo zostawało pod panowaniem Turcji do Pierwszej Wojny Bałkańskiej w 1912 roku. Było miejscowością biedną i nierozwiniętą. Malaria w tamtych czasach była problemem na taką skalę, że władze miejscowości zastanawiały się nad przesiedleniem ludności i zburzeniem Carewo. Dzisiaj podstawowymi źródłami dochodu ludności Carewo to turystyka, rybołówstwo i rolnictwo (południowa lokalizacja i łagodny klimat sprzyjają hodowli nawet owoców cytrusowych).
W Carewo archeolodzy znaleźli ślady średniowiecznej osady (na terytorium dzielnicy Wasiliko). Znaleziono też pozostałości małej twierdzy na klifie Kastro, która prawdopodobnie była siedzibą morskich piratów.
Miejscem wartym zwiedzenia w Carewo jest cerkiew Święta Trójca (obecna nazwa cerkwi to "Св. Успение Богородично" - "Uśpienie Matki Boskiej") w dzielnicy Wasiliko została zbudowana w 1810 roku na fundamentach starszej świątyni. Została rozbudowana w 1831 i 1895 roku. O starszych świątyniach, które istniały w Carewo świadczą też ikony w cerkwi. Część z nich pochodzi z końca XVIII wieku. Zostały narysowane m.in. przez Joan Zograf (1797 - 1805), Dimitar Zograf (1835), Todor Zograf (1850). Niektóre z ikon były poprawiane przez Poliksoidu Zograf. Szczególnie czczono ikonę Św. Mikołaja z 1805 roku, który w Bułgarii uznawany jest za patrona marynarzy i rybaków.
Ważnym miejscem dla wszystkich mieszkańców Carewa jest port. Jest on także chętnie odwiedzany przez wczasowiczów. Został wybudowany w 1937 roku. Posiada falochron o długości 280 metrów i wysokości 2,4 metry nad poziomem morza. Łączna powierzchnia wodna portu to 25.000 m2 o średniej głębokości 4,1 metra. Jest to najbardziej wysunięty na południe port Bułgarii, czyli jego dużym atutem jest bliskość Bosforu. Od 1995 roku został uznany za port międzynarodowy. Łagodne zimy sprawiają, że port jest idealnym miejscem całorocznego cumowania jachtów.
Będąc w Carewo warto pokusić się na odwiedzenie wioski Byłgari. Jest to jedyne miejsce w Bułgarii gdzie zachował się autentyczny zwyczaj nestinarstwo. Są to obrzędy, prawdopodobnie pochodzące z czasów antycznych Traków, polegające na tańczeniu w ogniu. Obecnie rytuał ten jest wykonywany w dniu Świętych Konstantyna i Heleny, czyli 21 Maja. Oczywiście rytuał nestinarstwo obejrzeć można w większości kompleksów wybrzeża bułgarskiego w wydaniu specjalnie dla turystów zagranicznych. My jednak zachęcamy do obejrzenia go właśnie w wiosce Byłgari.
Do ciekawostek zaliczyć można fakt, że przez tereny Carewo przechodzi droga powietrzna Via Pontica, którą przelatują ptaki z Europy Północnej (polskie bociany też) na południe.
))
))
